Rozdział 17-"Nie potraficie zrobić najłatwiejszych rzeczy"

                          *perspektywa Kate*

Przeszkodził nam nie kto inny jak nie Max. Momentalnie oderwaliśmy się od siebie.

-Młody jest sprawa chodź-odezwał się Max i wyszedł z pokoju

Nathan spojrzał na mnie ze zdziwieniem i poszedł za chłopakiem. Położyłam twarz na poduszce i zaczęłam nucić jakąś melodie układając w głowie słowa "There are so many things and so little time, 

I want to show you all but impossible, 
I dream of eternal kiss of sweetness, 
About the bitter taste still can not forget 
Let me once again feel alive ...''

Momentalnie ogarnął mnie sen.

*perspektywa Nathana*

-Nie możecie być razem-do moich uszy dobiegły słowa Max'a

-Co?

-To, nie możecie być razem

-O co ci chodzi stary?! Jesteśmy parą i nic tego nie zmieni

-Jeszcze zobaczymy!

Zdenerwowany wróciłem do pokoju. Złość szybko mnie ominęła, gdy ujrzałem słodko śpiącą Kat. Położyłem się tuż obok niej i momentalnie usnąłem.

*perspektywa Veronici*

-James?

-Tak kotku?

-Mógłbyś dopilnować aby te przygłupy zachowywały się jutro... no wiesz...

-Jasne! Zawiozę ich do zoo czy coś może ich przyjmą jako małpy

Momentalnie wybuchliśmy śmiechem i wróciliśmy do oglądania filmu.

*perspektywa Kate*

Jak zawsze obudziły mnie promienie słoneczne wpadające przez nieosłonięte okno. Ku mojemu zdziwieniu nie było w domu nikogo prócz mnie i Tom'a.

-Czyżby cyrk z miasta wyjechał?-spytałam schodząc po schodach 

-Od kąt wstałem nikogo nie widziałem

-Chociaż jeden dzień spokoju, co serwujesz na śniadanie braciszku?

-Pizza przyjedzie za 10 min

-Serio? Znowu?!

-Tak

Posłałam Tom'owi serdeczny uśmiech i ruszyłam na górę aby się przebrać. Ubrałam to i wróciłam na dół.

-Idę do Veronici-krzyknęłam

-A śniadanie?

-Zjem na mieście

Już nie słuchałam Tom'a tylko trzasnęłam drzwiami. Droga zajęła mi 20 min. Drzwi otworzył mi nieogarnięty brunet.

-O hej ty pewnie jesteś Kate

-Tak to ja

-Veronica! Ktoś do ciebie!

Po paru sekundach przy drzwiach znalazła się brunetka.

-hej kochana! Wchodź, napijesz się czegoś kawy, soku?

- Poproszę sok

-Jak układa się tobie i Nathanowi?

-W miarę dobrze, a tobie i Jamesowi?

- Raz jest dobrze a raz zajebiście

Rozmawiałyśmy o wszystkim i o niczym, śmiałyśmy się z głupot i oglądałyśmy stare zdjęcia.

-Logan!!! Pomocy odkurzacz mnie goni- krzyczał Carlos z góry

-Logan!! Pedale możesz wyłączyć te zraszacze bo moja grzywka tego nie wytrzyma!-James

-Logan! możesz przestać zużywać całą gorącą wodę?! Nawet nie mogę umyć mojego pięknego auta- Wydzierał się Kendall z garażu

-Japierdole ale z was przyjeby. Nawet obiadu nie mogę wam ugotować bo nie potraficie zrobić najłatwiejszych rzeczy!

Razem z Veronicom wybuchłyśmy niepohamowanym śmiechem. Tak dobrze nam się rozmawiało że została na noc u niej.

_________________

POnieważ mam ferie będę częściej dodawać rozdziały.